2011
onze overleden medebroeders
31 Januari te Divinópolis (Brazilië)
Manuel Smeltink, 96 jaar oud, 76 jaar minderbroeder en 70 jaar priester.
Na zijn plechtige professie in Alverna, vertrekt hij voor de laatste theologiejaren naar Brazilië, waar hij in 1940 priester wordt gewijd. Manuel is als pastor in diverse parochies werkzaam. Maar gauw ook als leraar, waar hij naast andere vakken vooral Frans doceert. Hij staat bekend als een beminnelijk mens, opgewekt en vol plichtsgevoel, een medebroeder met wie het goed samenwonen is. Dit alles is hij blijven uitstralen, ook toen hij meer hulpbehoevend werd. De laatste jaren leeft hij in Divinópolis, waar hij zijn Braziliaanse tijd begonnen is. Zoals hij geleefd heeft, zo is hij gestorven: in alle rust.
7 Februari te Antwerpen
Jan (Maximien) MAURISSEN, 78 jaar oud, 57 jaar minderbroeder.
Na het tweede trimester filosofie vroeg hij om lekebroeder te worden, omdat de studies hem te zwaar waren. Zo kwam hij in dienst van de broeders te staan. Eenendertig jaar woonde hij in Vaalbeek. Hij was een voortreffelijke lector in liturgische vieringen. Hij deed graag boodschappen voor confraters.
8 Februari te Sint-Truiden
Mathieu (Gerbrand) NOUWEN, 87 jaar oud, 67 jaar minderbroeder en 61 jaar priester.
Negentien jaar lang was hij missionaris in Chili. Hij was werkzaam in Antofagasta, Copiapo en Salamanca. Hij bouwde verschillende scholen, kerken en een kloosterke voor zusters. Technisch was hij zeer begaafd en dat kwam hem goed van pas. Toen hij in 1970 wegens zijn gezondheid definitief naar België moest terugkeren werd hij om missieprocurator. Vanuit Mortsel verstuurde hij materiaal, onthaalde missionarissen en deed de hele administratie. In Chili en Taiwan maakte hij een aantal kwaliteitsvolle documentaire filmen. Hij verzorgde ook de relaties met de families van onze confraters in het buitenland.
16 Februari te Antwerpen
Jozef (Maurus) BAETENS, 75 jaar oud, 56 jaar minderbroeder en 49 jaar priester.
Na zijn studies van klassieke filologie te Leuven was hij leraar Grieks en Latijn te Lokeren en zeven jaar in Kolwezi. Na verdere studies te Rome in archeologie en archiefwetenschappen werd hem gevraagd om het archief van de orde op punt te stellen. In 1991 werd hij generale definitor voor zes jaar. Nadien werkte hij drie jaar in de bibliotheek van onze universiteit te Rome en drie jaar in het Bijbels instituut te Jeruzalem. Eenmaal was hij visitator in de Nederlandse provincie. In 2002 kwam hij terug naar België en werd archivaris te Sint-Truiden. Drie jaar later werd hij getroffen door een hersenbloeding.
18 Februari te Warmond
Sjef de Wit, 86 jaar oud, 63 jaar minderbroeder en 55 jaar priester.
In 1956, het jaar na zijn priesterwijding, vertrekt Sjef als missionaris naar Nieuw Guinea. Hij woont en werkt te midden van de Papua’s in het centrale bergland en in het Wisselmerengebied. Hij luistert en leert veel van de mensen, voor wie hij werkt. Hij voedt zich met hun levensvreugde. En met die levenshouding gaat hij ook in Nederland werken, als hij wegens een ernstige ziekte in 1979 naar Nederland terugkeert. Hij gaat dan eerst werken in parochies in de Bollenstreek, maar verhuist in 1983 naar Utrecht Zuilen. Met enkele medebroeders leeft hij te midden van mensen in deze achterstandswijk. Ook hier voelt hij zich weer missionaris: luisteren naar mensen met hun problemen; of koffie schenken in het buurthuis. Tijd en aandacht hebben voor mensen, zonder op het horloge te kijken. In 1995 wordt de groep opgeheven en woont Sjef op de Deken Roesstraat in Utrecht. Wanneer deskundige verzorging nodig is, gaat hij in 2009 in Warmond wonen. Sjef wordt raak getypeerd als een buitengewoon gewone mens. Eenvoud en hartelijkheid straalde hij steeds uit. De mensen in zijn omgeving hadden graag met Sjef te doen.
22 Februari te Eindhoven
Henk (Frans) van Genuchten, 82 jaar oud, 63 jaar minderbroeder en 57 jaar priester.
Kort na zijn plechtige professie in 1951 vertrekt Frans naar Indonesië, waar hij in 1954 priester wordt gewijd. In Kramat gaat hij werken als parochieassistent; tevens is hij leraar op enkele lagere en middelbare scholen, met veel moslimkinderen. En dat doet hij met groot enthousiasme en vol vuur. In 1969, bewust dat zijn werk eigenlijk gedaan kan worden door Indonesische medebroeders, keert hij terug naar Nederland. Negen jaar lang zal hij als kermis-aalmoezenier het hele land doorkruisen. Hij is voor hen zielzorger en maatschappelijk werker tegelijk. Zeven jaar is hij daarna werkzaam in de Sint Lambertusparochie in Veghel. In 1985 wordt hij gevraagd in Denemarken een internationale communiteit te stichten. Dit project slaagt tot zijn verdriet niet. Hij wordt pastoor in Heerhugowaard, totdat hij in 1993 naar Weert verhuist. Hij wordt chauffeur en persoonlijke begeleider voor hulpbehoevende broeders, bij hun dokters- of ziekenhuisbezoek, bij hun familiebezoek. Hij blijft ook pastoraal beschikbaar voor verschillende parochies, niet alleen voor de zondagsdiensten maar ook voor vele familievieringen. Frans blijft zeer actief, totdat kanker aan de slokdarm bij hem geconstateerd wordt.
Twee moeilijke jaren volgen. De eerste keer helpt de behandeling, maar na een jaar is de kanker terug en is verwijdering van de slokdarm noodzakelijk. Frans sterft een maand na deze zware operatie in het Catharinaziekenhuis in Eindhoven. In de laatste dagen heeft hij rust en vrede gevonden.
30 April te Gent
August (Florien) DE WINDT, geboren te Gent, 84 jaar oud, 59 jaar minderbroeder en 53 jaar priester.
Drieëndertig jaar lang was hij privé-secretaris van vijf provinciaals te Mechelen. Daar was hij ook administrator van de M.R.B. Later werd hij portier te Gent, weekend-kok en boodschapper voor de broeders. Gedurende zijn lange ziekte waarin communicatie alsmaar moeilijker werd, toonde hij zich een opvallend dankbare medebroeder.
11 Mei te Mistelbach (Oostenrijk)
Leo (Evaristus) Aalmans, 82 jaar oud, 61 jaar minderbroeder en 55 jaar priester.
Geboren in Bleijerheide (Kerkrade) begint hij zijn leven als minderbroeder op 7 september 1949 te Vlodrop. Zijn priesterwijding vindt plaats op 11 maart 1956 te Weert. Na het pastorale jaar in Maastricht wordt hij achtereenvolgens benoemd tot assistent in Megen en tot godsdienstleraar in Amsterdam en Utrecht. Vanaf september 1960 is hij in Oostenrijk werkzaam. Eerst als kapelaan in Wenen. In 1972 verruilt hij de stad Wenen met het platteland. Hij wordt pastoor van Simonsfeld, Maisbirbaum en Nageln. Met hart en ziel is hij zijn hele verdere leven werkzaam in deze plattelandsparochies. Hij is bekend en geliefd als een hartelijke, eenvoudige, goede herder voor de mensen die aan zijn zorgen zijn toevertrouwd. In 1999 wordt hij ereburger van Ernstbrunn. Ook na zijn emeritaat blijft hij in zijn vertrouwde Simonsfeld wonen tot aan zijn dood.
16 Mei te Antwerpen
Clement (Cuthbert) D’HAEN, geboren te Lokeren, 79 jaar oud, 61 jaar minderbroeder, 55 jaar priester.
Acht jaar was hij leraar aan het St-Antoniuscollege te Lokeren, waar hij Nederlands doceerde. In 1966 werd hij leraar te Turnhout. Daar stichtte hij een koor ter bevordering van de postconciliaire liturgie, waarvoor hij vele teksten schreef en psalmen actualiseerde. In Turnhout werd hij ook gardiaan en later te Antwerpen. Ondanks zijn hartkwaal heeft hij zijn muzikaal en literair talent graag ten dienste gesteld van het kerkvolk.
26 Mei te Divinópolis (Brazilië)
Jan (João José) van der Slot, 84 jaar oud, 62 jaar minderbroeder en 56 jaar priester.
Jan is in 1927 geboren in Noordwijkerhout. In 1948 is hij bij de minderbroeders ingetreden en in 1955 priester gewijd. In 1956 vertrok hij naar Brazilië. Vrijwel zijn gehele leven is hij werkzaam geweest als pastor in veel plaatsen binnen de provincie Minas Gerais. Een aantal keren heeft hij de broederschap mogen dienen als gardiaan. Hij was pastor met hart en ziel. Op zijn bescheiden wijze stond hij dicht bij de mensen. Ook toen hij al ziek was en zelf verzorging nodig had, bleef hij een graag geziene gast tussen de ouderen in het parochieel centrum in Divinópolis. Hij is begraven op het kloosterkerkhof in Areias (Belo Horizonte).
28 Mei te Antwerpen
Marcel (Landulf) DE BAERE, geboren te Lokeren, 81 jaar oud, 60 jaar minderbroeder en 54 jaar priester.
Na zijn studies van filosofie en wiskunde aan de universiteit te Leuven, gaf hij les aan ons college te Lokeren en te Mechelen. Zeven jaar werkte hij in de administratie van de drukkerij te Mechelen. In 1975 werd hij aalmoezenier in de St-Annakliniek te Sint-Truiden, waar hij 20 jaar werkzaam was. De laatste jaren heeft hij zonder klagen veel geleden en verhuisde hij naar onze gemeenschap te Antwerpen.
4 Juni te Divinópolis (Brazilië)
Bernardino (Fer) Leers, 91 jaar oud, 72 jaar minderbroeder en 66 jaar priester.
Geboren in Bergen op Zoom in het jaar 1919, trad hij in 1938 in bij de franciscanen, te Hoogcruts. In 1945 werd hij priester gewijd. Hij ging in Rome moraaltheologie studeren en na zijn promotie in de theologie vertrok hij in 1951 naar Brazilië. Van meet af aan is hij bij de theologische opleiding in Divinópolis betrokken geweest en in 1965 werd hij tevens professor aan de katholieke universiteit van Belo Horizonte. Hij was een wijs en bezield docent, vooral in zijn vak: moraaltheologie. Veel heeft hij ook geschreven tot op hoge ouderdom, ook toen hij al zo goed als blind was. Door velen werd hij hoog gewaardeerd, in en buiten onze broederschap.
29 Juni te Gent
Georges (Donoald) JOCQUÉ, geboren te Eeklo, 79 jaar oud, 58 jaar minderbroeder en 52 jaar priester.
Vele jaren heeft hij zich ingezet voor de jeugd, voor religieuzen en volksmissies. Hij was gardiaan te Eeklo, Tielt en Gent. Hij stichtte de Tauclub voor jongeren te Lokeren en verzorgde een wekelijks programma voor de lokale radio te Eeklo. Hij was ook de ijverige directeur voor het apostolaat voor de heiliging van de priesters en gaf elk jaar een PAO-kalender uit. Niettegenstaande zijn zwakke gezondheid was zijn leven getekend door warme vriendschap, voor de armen nog het meest.
5 Oktober te Rotterdam,
Graddus (Libertus) Arends, 84 jaar oud, 63 jaar minderbroeder en 56 jaar priester.
Geboren in Coevorden begint hij zijn leven als minderbroeder op 7 september 1948 te Vlodrop, samen met nog 38 jonge mannen. Na zijn priesterwijding en het pastorale jaar is hij nog een jaar assistent in Drachten. Van 1957 tot 1967 is hij als kapelaan werkzaam in een behoudsgezinde, traditionele parochie in Sankt Pölten, Oostenrijk. Helemaal op zijn plek is hij er wellicht niet. Hij komt terug naar Nederland en wordt lid van het bedrijfsapostolaat in Amsterdam. In die tijd ontwikkelt hij een eigen visie op kerk en maatschappij. Zoekend naar medestanders komt hij bij de Calamagroep en hij verhuist naar Rotterdam. Hij leunt sterk aan tegen het marxisme en spreekt graag over de noodzakelijke veranderingen in kerk en maatschappij. Hij woont 30 jaar in Feijenoord en raakt verknocht aan deze volkse stadswijk. Hij wordt vrachtwagenchauffeur en leeft eenvoudig en sober, hulpvaardig voor mensen om hem heen. Hij voelt zich geen clericus meer, maar blijft een echte franciscaan, met een grote liefde voor de kleine man, een passie voor gerechtigheid. Vervuld ook van een diep besef van het mysterie van het leven.
9 Oktober te Nijmegen
Jan (Flavius) Haas, 88 jaar oud, 68 jaar minderbroeder en 61 jaar priester.
Jan is in 1922 geboren in Rotterdam. In 1943 treedt hij in bij de minderbroeders. In 1947 vertrekt hij als missionaris naar Pakistan en wordt daar in 1950 priester gewijd. De meeste jaren van zijn priesterlijke arbeid werkt hij onder de Kohli-bevolking in Sindh. Hij keert in 1985 noodgedwongen terug naar Nederland, omdat hij geen visum meer krijgt. Met pijn in het hart, ook al omdat wat hij opgebouwd heeft planmatig wordt afgebroken. Nog tien jaar is hij werkzaam in het pastoraat in zijn geboortestad Rotterdam. Tevens is hij dan gardiaan van de communiteit op het G.W. Burgerplein. In 1995 verhuist hij naar de communiteit van de Vermeerstraat in Nijmegen. Hij geniet van zorg voor de tuin. Dankbaar is hij voor alle aandacht en hulp, die sinds een herseninfarct in 2002 steeds meer nodig was. Hoezeer ook afhankelijk van anderen, blijft hij vriendelijk, geïnteresseerd in de ander, in muziek. Een vriendelijk, content mens: zo blijft hij in onze herinnering.
29 Oktober Leiden
Albertus Fick, 88 jaar oud, 69 jaar minderbroeder en 62 jaar priester.
Geboren in Bergen op Zoom in het jaar 1923, trad hij in 1942 in bij de franciscanen, te Hoogcruts. In 1949 werd hij priester gewijd. Hij studeerde in Utrecht Nederlandse taal- en letterkunde.
Van 1957 tot 1988 was hij docent Nederlands en geschiedenis aan het Bernardinuscollege in Heerlen. Hij is met hart en ziel leraar en daarbij onderhoudt hij goede contacten met vele leerlingen en is geïnteresseerd in hun wel en wee en gaat regelmatig op huisbezoek. En steeds, tot op hoge leeftijd is hij pastorale assistentie blijven verlenen aan parochies en kloosters.
In 1988 gaat hij met onderwijspensioen en verhuist hij naar Ammerzoden, waar hij pastor wordt in de zorgcentra Het Zonnelied en De Lindeboom. Na zes jaar verhuist hij naar Leiden om het dan echt wat kalmer aan te doen. In 2001 heeft hij zelf zorg nodig en verhuist p. Fick naar Warmond. Zijn laatste jaren waren duidelijk jaren van inleveren, jaren van neergang; en dat was een zware opgave voor hem. Tegen anderen, maar meer nog tegen zichzelf zei hij dan: laat ik toch maar mijn zegeningen tellen. Tenslotte was ook de dood een zegening: rustig is hij ingeslapen.
21 November te Nijmegen
Maurus de Haas, 89 jaar oud, 68 jaar minderbroeder en 59 jaar priester.
Geboren te Amsterdam, 7 januari 1922. Van kinds af aan wil hij priester worden. Na zijn gymnasium bij de augustijnen in Haarlem, begint een zoektocht langs verschillende orden en congregaties. Uiteindelijk wordt het de minderbroeders franciscanen; in 1943 ontvangt hij het kloosterkleed in Hoogcruts.
Na het pastorale jaar in Maastricht, wordt Maurus missieprocurator in Noord-Holland; vervolgens kapelaan in Megen. En vanaf 1983 is hij werkzaam in Wijchen, eerst als kapelaan, daarna als pastoor.
Eenvoudig, bescheiden, enthousiast, gelovig en trouw. Zo laat hij zich kennen als zielzorger; zo blijft hij als hij in 1992 met emeritaat gaat en lid wordt van de communiteit in de Vermeerstraat. Hij had geen moeite met de overgang van zijn werksituatie naar een communiteitsleven. Een leven met vaste gebedstijden samen met anderen past hem goed. De laatste jaren van zijn leven worden getekend door vermindering van zijn geestkracht. In 2004 verhuist Maurus naar Berchmanianum in Nijmegen, waar hij meer beschermd zal leven. In geloof en hoop leeft hij toe naar de dag dat hij zijn leven in dankbaarheid teruggeeft aan zijn Heer.
10 December te Sartène (Corsica)
Felix (Jozef) MELAERTS, geboren te Sint-Amands, 85 jaar oud, 64 jaar minderbroeder en 58 jaar priester.
In 1956 vertrok hij naar Kongo, waar hij 21 jaar werkte: eerst als brousse-pater in de streek van Sandoa. Later werd hij gardiaan te Kasaji, waar hij op een bepaald moment moest vluchten voor de rebellen. Na een korte rustpauze in België vertrok hij naar Corsica. Daar nam hij samen met andere Vlaamse medebroeders de pastorale zorg op zich voor ongeveer een 40-tal kleine parochies rond Sartène. Gedurende 33 jaar heeft hij er het beste van zichzelf gegeven tot zijn krachten op waren.
11 December te Warmond
Amandus (Piet) Korse, 101 jaar oud, 82 jaar minderbroeder en 74 jaar priester.
Geboren te Meije-Zegveld, gemeente Bodegraven. Hij groeit op in een groot en oerdegelijk gezin. Na zijn priesterwijding volgt hij de pastorale cursus in Maastricht, daarna een jaar Derde Ordewerk in Weert, wordt daarna assistent in Vorden; in 1943 kapelaan te Haarlem. Vanaf 1950 is hij werkzaam in Amsterdam, waar hij bijna 50 jaar werkzaam zal zijn. Zijn benoeming geldt voor het Derde Orde werk. En in die functie sticht hij het priesterhotel San Luchesio en richt hij het reisbureau Cultura op, voor talloze oecumenische reizen. Jarenlang is hij ook verbonden aan de Kapel van de Vrouwe van alle Volkeren. Hij publiceert verschillende boeken, waarvan hij ‘Vaarwel Christendoom’ als zijn levenswerk beschouwt. Sinds eind 1989 woont hij in het verzorgingshuis Mariengaerde. Ook op zijn zeer oude dag blijft hij rechtlijnig en strijdbaar, een vurig verkondiger van ons geloof, te pas en te onpas. In vrede en in stilte is hij overleden, enkele uren voor zijn dood schrijft hij nog een afscheidsbriefje, in dankbaarheid en in diep geloof.
15 December te Lujan (Argentinië)
Cesar (Hyacint) JOOS, geboren te Sint-Niklaas, 87 jaar oud, 66 jaar minderbroeder en 60 jaar priester.
Op verschillende posten heeft hij gewerkt in onze vroegere custodie van Chili. De eerste jaren was hij leraar aan het college te La Serena. Daarna verhuisde hij naar Ovalle waar hij vicaris werd en een kerk en een school bouwde met de steun van zijn familie. Achtereenvolgens woonde hij in Santiago, Copiapo, Illapel en Mincha. In 1980 verhuisde hij naar Lujan in Argentinië waar hij aalmoezenier was van de broeders maristen.
15 December te Heerlen
Gerard (Eucherius) Bannier, 100 jaar oud, 80 jaar minderbroeder en 73 jaar priester.
Gerard is geboren in Oud-Vroenhoven, Maastricht. Hij volgt de gebruikelijke route, tot hij in Weert priester wordt gewijd en een jaar in Maastricht de cursus eloquentia volgt. Hij is eerst assistent in Hoogcruts en Alverna. In 1942 wordt hij kapelaan in Oudewater en hier zal hij tien jaar werkzaam zijn. In zijn herinnering zijn dit de mooiste jaren van zijn pastorale leven. Hij vindt er vrienden voor het leven. In 1952 gaat hij naar Delft. Zes jaar later wordt hij kapelaan in Venlo en vier jaar later in Bleijerheide. In 1980 gaat hij ‘rusten’ in Heerlen en is lid van de communiteit van de Akerstraat. Hij verzorgt de Eucharistieviering in het verzorgingshuis Douvenrade; in1997, bij de opheffing van de communiteit, gaat hij er ook wonen en hij blijft de vieringen goed verzorgen. Gerard was een zielzorger, een pastor in hart en nieren. Daar lag zijn hart. Pastoor, overste of eerst verantwoordelijke wilde hij nooit zijn. Hij was een uiterst bescheiden, eenvoudig, warm en hartelijk franciscaan.
20 December te Heerlen
Bruno (Koos) Peperzak, 96 jaar oud, 75 jaar minderbroeder en 69 jaar priester.
Bruno is geboren in 1915 te Surakarta, Indonesië, waar zijn vader werkzaam was in het onderwijs. In 1932 keert het gezin terug naar Nederland. Hij begint zijn leven als minderbroeder in 1936. Na de priesterwijding gaat hij wis- en natuurkunde studeren in Utrecht. In 1948 vertrekt hij als missionaris naar Java. Hij is elf jaar leraar in wis- en scheikunde aan de kweekschool van Sukabumi. Tegelijk is hij werkzaam in het pastoraat, hij geeft retraites, is actief in de verkennerij en het toneel. Vanaf 1961 is hij pastoor in Bogor. In 1971 wordt hij assistent van de bisschoppen. Sommigen hebben moeite met hem, met name wegens zijn halsstarrigheid, anderen vinden in hem een gelovig houvast.
In 1981 keert hij terug naar Nederland en woont eerst in Rotterdam, daarna in Leiden. Hij trekt veel rond, geeft retraites, assisteert in binnen- en buitenland, zet zich in voor de charismatische vernieuwing van de kerk. Hij is en blijft de werker, overlopend van apostolische ijver. Maar langzaamaan gaat zijn geestelijke alertheid achteruit. Bij het wegvallen van zijn ‘talenten’ komt steeds meer de eigenlijke kern van Bruno boven. Zijn laatste jaren zijn getekend door een grote dankbaarheid en blijmoedigheid. Eind 2001 verhuist hij naar zorgcentrum Hieronymus in Weert en in 2008 naar het verpleeghuis Bergweide in Heerlen. Een longontsteking helpt hem om zijn leven in vrede terug te kunnen geven aan de Heer van alle leven.
24 December te Heusden
Leonard (Anselm) BROUX, geboren te Eigenbilzen, 86 jaar oud, 66 jaar minderbroeder en 60 jaar priester.
Na zijn studies van de Germaanse filologie aan de universiteit te Leuven was hij sinds 1956 leraar aan ons college te Heusden. Hij doceerde godsdienst, Nederlands en Duits. Hij werd alom geapprecieerd door collega’s en studenten. Na Vaticanum II, toen velen op zoek waren naar een meer hedendaagse uitdrukking van het geloof, schreef hij het boek ‘Wat en hoe geloven’, waarbij hij heel nauw aansluit bij de eerder progressieve theologen en waarin velen zich konden terugvinden. Als overtuigd Vlaming was hij bestuurslid van het Davidsfonds.
