2013
onze overleden medebroeders
22 Februari te Warmond
Jan (Godebert) Koot, 86 jaar oud, 63 jaar minderbroeder en 56 jaar priester.
Na de gebruikelijke priesteropleiding, inclusief de cursus eloquentie in Maastricht, vertrekt Jan in 1957 als missionaris naar Nieuw Guinea. Hij zal daar bijna veertig jaar blijven; de beste jaren van zijn leven, zegt hij later zelf. Bij en met de Papua’s voelt hij zich thuis. En de Papua’s voelen zich bij hem thuis. Hij was een van de laatsten van de generatie woudlopers. En als zodanig werd hij een trait-d’union naar de nieuwe lichting van jonge missionarissen, die naar nieuwe wegen van missionering zochten. Dat maakte hem ook geschikt om de rol van Superior Regularis op zich te nemen, van 1983 tot 1986. Daarna was hij de eerste custos van de toen opgerichte Custodie van de Indonesische Provincie Papua, tot 1990.
In 1995 keert Jan terug naar Nederland, een land dat in die veertig jaar wel erg veranderd is. Maar hij blijft zichzelf: een hartelijk, opgewekt mens, geïnteresseerd en betrokken op mensen. Ieder heeft graag met hem te doen.
In de laatste jaren heeft Jan zijn kwetsbaarheid en teruggang ervaren. Bewust heeft hij de eindigheid van zijn leven hier op aarde onder ogen gezien, dankbaar voor het prachtige leven dat hij gehad heeft. In die dankbaarheid kon hij gelovig zijn leven teruggeven aan zijn God en Schepper.
11 Maart te Hasselt
Robert (Heribert) ROGGEN, geboren te Hasselt, 84 jaar oud, 63 jaar minderbroeder en 57 jaar priester.
Na zijn priesterwijding behaalde hij zijn doctoraat in de theologie met specialisatie in de kerkgeschiedenis aan het Antonianum te Rome. Aanvankelijk werd hij vice-commissaris benoemd van de jeugd-derdeorde. Als specialist van de franciscaanse spiritualiteit heeft hij vele jaren retraite gepreekt voor zeer veel religieuzen. Hij publiceerde talloze artikelen en een aantal boeken rond franciscaanse geschiedenis en spiritualiteit. Zijn laatste jaren te Sint-Truiden waren moeilijk omwille van zijn psychische gezondheid.
29 April te Weert
Loek (Luke) Hasenack, 78 jaar oud en 51 jaar minderbroeder
Als opgroeiende jongen is hij erg begaan met mensen die leven in armoede en die hongerlijden. Daarom gaat hij studeren aan de Hogere Landbouwschool. Hij wil naar een ontwikkelingsland, en hij wil ook religieus worden. Zo komt hij in 1961 bij de Franciscanen in Weert. In 1966 vertrekt Loek naar Pakistan. Daar werkt hij 15 jaar aan grote landbouwprojecten. Hij is er ook de inspirator van een groot onderzoek naar het voorkómen van TBC. In 1983 wordt hij hoofd van het laboratorium in het katholiek ziekenhuis in Hyderabad. Hij vervult ook vele taken in de franciscaanse provincie van Pakistan.
In 1992 wordt de diagnose Parkinson bij hem vastgesteld. Maar pas in 1999 keert hij terug naar Nederland. Hij gaat wonen in Nijmegen, waar hij een meditatiegroep opricht en waar hij de zorg voor de grote en mooie tuin op zich neemt. In februari 2009 wordt hij geïndiceerd voor Zorgcentrum Hieronymus in Weert. Een enorme overgang voor hem. Hoe maak ik mijn leven nog zinvol? vraagt hij zich af. Hoe ga ik om met de pijn en de talrijke lichamelijke ongemakken? En met mijn minder wordend geheugen? Bij dat alles blijft hij de blijmoedige en opgewekte broeder. Zuster Dood komt als een bevrijding. Hij mag ervaren dat Gods hart wereldwijd is en dat het goed is in Hem geborgen te zijn.
25 Juni te Santiago (Chili)
Willem (Renald) PAULY, geboren te Hoeselt, 88 jaar oud, 69 jaar minderbroeder en 60 jaar priester.
In 1953 vertrok hij naar ons commissariaat van Chili, waar hij aanvankelijk leraar was in ons college te Copiapo en korte tijd later in het seminarie van La Serena. Hij was grote animator en begeleider van het Marialegioen. Achtereenvolgens werkte hij in de parochies van Iquique, Salamanca, La Serena en Santiago. Willem is bijgezet in de crypte van onze kerk in Santiago, naast onze confraters Oscar Cosemans en Louis Vervaet.
25 Juli te Heusden
René (Donaat) RENAERS, geboren te Genk, 88 jaar oud, 70 jaar minderbroeder, 63 jaar priester.
Na zijn universitaire studies werd hij in 1955 een gedreven wiskundeleraar in ons H. Hart-college te Heusden tot in 1973 toen hij er directeur werd. Als hoofdproost van de KSA stichtte hij een trommelkorps, organiseerde hij tentenkampen en de driedaagse voettocht. Tweemaal was hij definitor. De collegebrand van 1974 heeft hem zwaar getekend. In 1984 kwam hij op pensioen naar onze gemeenschap in Waterschei. Ook daar was hij nog pastoraal actief in de parochie van Winterslag.
2 September te Belo Horizonte (Brazilië)
Felix (Wim) Neefjes, 92 jaar oud, 73 jaar minderbroeder, 67 jaar priester en sinds 1950 werkzaam in Brazilië.
Na zijn studie filosofie in Rome vertrok Felix naar Brazilië. Gedurende vele jaren heeft hij zich met hart en ziel ingezet voor de oecumene. Als vertegenwoordiger van de nationale bisschoppenconferentie onderhield hij nauwe banden met Joden, Islamieten, maar ook met aanhangers van de Afrikaanse godsdiensten. Al die jaren was hij tevens werkzaam als parochiepastor. Felix was een zachtaardige man, open en toegewijd aan kerk en orde. Een man ook die anderen de ruimte gaf zich te ontwikkelen.
Tot op hoge leeftijd is hij actief gebleven. Vanaf 2001 moest hij het rustiger aan doen. Geleidelijk namen zijn krachten en zijn helderheid van geest af. Uiteindelijk is hij in alle rust gestorven.
23 September te Oegstgeest
Koos (Bertram) van Winden, 90 jaar oud, 72 jaar minderbroeder en 65 jaar priester.
Na zijn priesterwijding en de cursus eloquentie gaat Koos in Leiden studeren, klassieke talen. In 1955 wordt hij leraar in Venray en een jaar later leraar in Rotterdam. Vanaf 1967 is hij lector aan de Universiteit in Leiden, in de Griekse taal- en letterkunde van de latere oudheid, als lector, later als hoogleraar. Vanaf 1978 tot 1995 is hij met een onderbreking van drie jaar gardiaan, van de communiteiten in Warmond, daarna van Leiden, en later van de communiteit in Katwijk.
Koos was een wetenschapper, maar altijd combineerde hij zijn wetenschappelijke arbeid met pastorale zorg en bekommernis om mensen. Hij was pastor, priester in hart en nieren: weekendassistenties, vele studenten getrouwd en later hun kinderen gedoopt. Hij was een warme en nabije mens voor velen, bijzonder ook voor zijn familie. Bewondering verdient hij ook voor de wijze waarop hij zijn lichamelijke broosheid in zijn laatste levensjaar heeft gedragen. Koos bleef ook trouw aan zichzelf. Geen ophef, geen verheerlijking: gewoon doen wat je moet doen. Koos was een echte franciscaan.
24 Oktober te Wijchen
Wouter Heuft, 82 jaar oud, 60 jaar minderbroeder en 53 jaar priester.
Na het pastorale jaar in Maastricht is Wouter anderhalf jaar assistent geweest vanuit ons klooster in Vorden. In 1963 kreeg hij een aanstelling als godsdienstleraar op het Pax Christi College in Druten. Hij verstond de kunst om met jonge mensen om te gaan. Hij werd prefect op de HBS van dit college. 33 jaar bleef hij als leraar aan het college verbonden. Vanaf het eerste jaar zocht hij ook werk in een parochie. Hij werd vaste assistent in de parochie van Deest, later pastoor van deze parochie. Gedurende vijftig jaar heeft hij in deze zelfde parochie gewerkt. Hij was betrokken bij de mensen, had een warm hart en een open houding voor allen die hij in zijn werk ontmoette. Ook na zijn verhuizing naar Alverna in 2009 bleef hij nog werkzaam in deze parochie. Toen hij dan uiteindelijk afscheid had genomen van deze hem zo dierbare parochie kwam een maand later vrij onverwacht zuster dood.
5 November te Antwerpen
Antoon (Autbert) EERDEKENS, geboren te Houthalen, 86 jaar oud, 68 jaar minderbroeder, 61 jaar priester.
In 1954 vertrok hij naar Kongo en werkte 24 jaar in Kamina, Kanzenze en Luilu bij Kolwezi, waar hij een zeer verdienstelijk pastoor was. Na de tweede rebelleninval van 1978 in Kolwezi kwam hij definitief terug naar België. Na een recyclagecursus in Leuven was hij twee jaar aalmoezenier van de vreemde studenten in Luik. Vanaf 1981 was hij gedurende 20 jaar pastoor in Ezemaal.
28 November te Weert
Frans Oostrum, 88 jaar oud, 66 jaar minderbroeder en 59 jaar priester.
Frans werd in 1955 als missionaris uitgezonden naar Japan; hij en een klasgenoot vormden de eerste versterking van drie verdreven China- missionarissen. Als goede zanger kon hij na het Tweede Vaticaans Concilie de mensen leren de eigen Japanse liederen voor de liturgie samen te zingen. In 1974 kwam Frans terug naar Nederland. Hij werkte als pastor eerst in Hoogezand-Sappemeer, daarna 12 jaar in Zuidhorn. Hij had veel aandacht voor de jongerencatechese en aan de vieringen onder leiding van parochianen. In 1992 werd hij gardiaan van de broeders in Noord-Nederland, met grote zorg voor de zieke medebroeders. Kort voor zijn 75e verjaardag moest hij een neurologische operatie ondergaan en toen is er iets misgegaan. Een blijvende hersenbeschadiging had dit tot gevolg. Frans werd aangewezen op meer ondersteuning en verhuisde daarom begin 2001 naar het zorgcentrum Hieronymus in Weert. Hij was steeds dankbaar voor de verzorging, die hij daar mocht ontvangen. Na zijn 88e verjaardag ging zijn gezondheid achteruit en werd hij bedlegerig. In vrede is hij op 28 november gestorven.
30 November te Sint-Truiden
Godfried (Apollinaris) PEETEN, geboren te Neerpelt, 88 jaar oud, 69 jaar minderbroeder, 62 jaar priester.
Als missionaris was hij 24 jaar pastoraal werkzaam in Chili: achtereenvolgens in Illapel, Potrerillos, Iquique, Vallenar en Ovalle. Hij droeg ook materiële zorg voor arme mensen. Zo werkte hij mee aan de oprichting van een polikliniek. Na zijn terugkeer uit Chili laste hij een sabbattijd in voor studie. Toen werd hij pastoor in de parochie van Sint-Bernardus op het Kiel van 1979 tot 1994, waarna hij nog zes jaar aalmoezenier was van het bejaardentehuis te Ekeren. Om gezondheidsreden is eerst in Leuven gaan wonen en de laatste jaren in ons klooster te Sint-Truiden.
18 December te Warmond
Bernard Otto (Alfons) van Nunen, 91 jaar oud, 73 jaar minderbroeder en 66 jaar priester.
Na zijn priesterstudie ging Alfons naar Australië, voor een studie antropologie. In 1953 vertrok hij naar de missie op het toenmalige Nieuw-Guinea, het huidige Papua. Meer dan vijftig jaar heeft hij geleefd en gewerkt in Papua. Hij heeft richting en vormgegeven aan de opbouw van de lokale kerk. Als pastor, schoolbeheerder, adviseur van de bisschop, maar vooral als docent. Hij stond aan de wieg van de Theologische Hogeschool te Abepura. Alfons is missionaris geworden en altijd gebleven. Teruggekeerd in 2004 ging hij wonen in Warmond, maar hij bleef het als een pijn voelen afgescheiden te zijn van zijn mensen in Papua.
Alfons was een hartelijke, gastvrije man. Hij leefde zeer eenvoudig en had aandacht voor hen die aan zijn zorgen waren toevertrouwd. En hij was dankbaar voor de aandacht die hij mocht ontvangen, van zijn familie en medebroeders.
Alfons overleed rustig in de vroege morgen van 18 december, dankbaar voor het leven dat hij mocht hebben, verwelkomde hij zuster dood.
27 December te Belo Horizonte (Brazilië)
Guilherme (Wim) van Wordragen, 85 jaar oud, 65 jaar minderbroeder, 58 jaar priester.
Wim werd geboren in Zaltbommel. Na zijn priesterstudie in Nederland vertrok hij een jaar na zijn wijding (1956) naar Brazilië. Jaar en dag heeft hij zich als leraar wiskunde gewijd aan het onderwijs, met name aan de middelbare school in Belo Horizonte. Onder andere via het toneel heeft hij veel betekend voor de opvoeding van de jeugd. Na zijn pensionering als leraar heeft hij zich in een aantal parochies ingezet als assistent. Verschillende keren werd hij gevraagd om gardiaan of vicaris in een van de communiteiten te worden. Hij kon van het leven genieten. Steeds heeft hij nauwe contacten onderhouden met zijn familie. De laatste paar jaren ging zijn gezondheid snel achteruit. Vlak na Kerst heeft hij zijn leven mogen teruggeven aan de Heer.
