Vóór de breuk met zijn vader, toen Franciscus nog zoekende was, ging hij als pelgrim naar het graf van de apostel Petrus te Rome. Bij die gelegenheid verwisselde hij zijn kleren en probeerde uit hoe het voelt om arm en bedelaar te zijn.

Er zijn veel motieven om op bedevaart te gaan, ook het overwegen van een levenskeuze dus. In de middeleeuwen was een van die redenen: boete doen voor een misdrijf of een grote zonde. Was een overtreding zwaar, dan kon de boeteling door een bedevaart naar Jeruzalem een aflaat van zonden verkrijgen en bij thuiskomst een nieuw leven beginnen. In het begin van de dertiende eeuw was deze reis zo goed als onmogelijk. Door de kruistochten was het Heilig Land een oorlogsgebied. Franciscus wist echter van de paus een ‘grote aflaat’ te verkrijgen voor een bezoek aan het kerkje van Portiuncula, zodat verzoening en een nieuw leven beginnen mogelijk bleef, ook zonder pelgrimstocht naar het land van Jezus.

Het Heilig Jaar 2025 heeft als thema: ‘pelgrims van hoop’. Hoop op een nieuw begin, een nieuwe impuls, een leven dat het waard is te leven. De grond van deze hoop ligt in God, onze Vader. De geopende Heilige Deur van de Sint-Pietersbasiliek is een teken dat God altijd op ons wacht. Híj́ staat voor ons open, klaar voor een ontmoeting, klaar om ons te bemoedigen en om ons tot steun te zijn. Zijn aanwezigheid en Zijn medemenselijkheid zijn de steun en hoop die we nodig hebben.

Op een vreemde plek, in een pelgrimsoord, is een bezinning op het eigen leven wellicht makkelijker. Samen met mensen die eenzelfde interesse hebben kan pelgrimeren inspireren. De belevenissen, de gesprekken, vieren en bidden; dit alles helpt om elkaar op weg te helpen en elkaar tot hoop te stemmen. Laten we pelgrims van hoop zijn, voor elkaar en ook voor degenen die thuis blijven.

Marcel Paulissen ofm

Dit artikel verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, nr. 6, 2024.