Beste vrienden,

Zoals de evangelist Lucas vertelt, moesten Maria en Jozef naar Bethlehem gaan voor een volkstelling. Omdat er voor hen geen plaats was in een hostel of herberg moesten ze hun toevlucht nemen in een grot, een van die grotten die ook door herders werden gebruikt. Op deze manier hadden ze een beetje privacy en kon Maria het kindje Jezus baren, dat in doeken gewikkeld werd en in de kribbe gelegd (vgl. Lucas 2).

Het lijkt bijna een profetie van het feit dat dat kind later, eenmaal opgegroeid, ons tot voedsel zou worden. Tegelijk lijkt het ook een profetie van het feit dat dit kind, als het volwassen is, weer haastig in doeken zal worden gewikkeld en worden neergelegd in een heel andere grot, die van het graf.

Hoewel het verhaal van Kerstmis en de voorstelling die we ervan maken ons kan inspireren tot een beeld van zoetheid en poëzie, was de realiteit ten tijde van Jezus geboorte erg moeilijk. Rome domineerde met geweld de hele mediterrane wereld. In Judea, een kleine satelliet van dat grote rijk, regeerde Herodes, een koning die zo gehecht was aan macht dat hij zelfs zijn eigen kinderen elimineerde om geen rivalen te hebben. Een koning die bang is voor een pasgeboren kind, omdat het door profetieën wordt aangewezen als een mogelijke koning en Messias. Herodes gaat daarom zo ver dat hij een preventieve slachting aanricht onder alle kinderen van twee jaar en jonger in de omgeving van Bethlehem (Mt 2:16), om zo het risico te vermijden dat één van hen, eenmaal volwassen  geworden, zijn macht zou kunnen wegnemen.

Kerstmis wordt nog steeds verduisterd door de duisternis van haat en oorlog, nog steeds geïnfecteerd door het virus van menselijke onverschilligheid, nog steeds kleurt onze wereld rood door het bloed van te veel onschuldige mensen. Laten we knielen voor de kribbe waarin Maria het kindje Jezus legde en de uitnodiging aanvaarden die paus Franciscus ter gelegenheid van het vorige kerstfeest aan de hele wereld heeft gericht: “‘Ja’ zeggen tegen de Prins van de Vrede betekent ‘nee’ zeggen tegen oorlog, en dit met moed: ‘nee’ zeggen tegen oorlog, tegen elke oorlog, tegen de logica van de oorlog, een reis zonder bestemming, een nederlaag zonder winnaars, waanzin zonder excuses (…) Vanuit de kribbe vraagt het Kind ons om de stem van de stemlozen te zijn, de stem van de onschuldigen.” (Urbi et Orbi, 25/12/2023).

Laten we dit niet vergeten als we elkaar de hand schudden en groeten uitwisselen.

Zalig kerstfeest vanuit Bethlehem,

broeder Francesco Patton