De sfeer was top. Op het kloosterfestival mag iedereen zijn wie die is. En daar houd ik van. Ook kan er prima gesproken worden over de verschillen en overeenkomsten tussen de kerken. Uiteindelijk zijn we allemaal Godzoekers!

We konden samen bidden en stil zijn tijdens het getijdengebed, samen feesten op live muziek van leuke bandjes, samen eten, samen werken tijdens ‘ora et labora’ en samen bezinnen in de workshops.

Het thema was dit jaar ‘een zee van tijd’. Hans-Peter gaf een workshop over hoe de eerste minderbroeders die ‘zee aan tijd’ invulden. Gewoon elke ochtend de wereld intrekken en zien wie en wat God op je pad brengt. De broeders moeten immers preken, desnoods met woorden! Zelf gingen we twee aan twee onderweg het bos in tegenover de abdij.

Hans-Peter mocht ook te gast zijn in de kloosterfestivaltalkshow ‘Kloostergasten’. Daar kreeg hij de vraag wat zijn grootste tijdblunder was. Ze hadden natuurlijk gehoopt op een verhaal waarin hij veel te laat kwam, maar helaas… hij heeft wat dat betreft de genen van zijn moeder en komt altijd veel te vroeg.

Het meest bijzonder waren de persoonlijke gesprekken met de deelnemers tijdens het eten of tijdens een vrij moment. Het blijft bijzonder hoe kwetsbaar jongeren durven worden door zich open te stellen als ze merken dat je echt oprecht naar hen wilt luisteren zonder te oordelen.

Fransje

Dit verslag verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, 2024, editie 6