Als wereldwijde franciscaanse gemeenschap vieren we de 800ste verjaardag van de laatste periode van het leven van de heilige Franciscus. Een periode die gekenmerkt wordt door crisis in de orde, een tijd ook van persoonlijke aanvechtingen en voorbereiding op de dood. Kortom een zeer intense periode waarin de heilige Franciscus tot volle wasdom kwam, als mens en als christen.

De goedkeuring van de Regel en het levendige Kerstfeest in Greccio openden voor hem de mogelijkheid om in La Verna een diepe gemeenschap met Christus te beleven die tot uiting kwam in de stigmata. In San Damiano, gewond aan het lichaam en inmiddels blind, explodeerde als het ware zijn gebed in het Lied van de Schepselen, het Zonnelied. Het was in deze geest dat Franciscus in 1226 in Portiuncula ‘Zuster Dood’ ontmoette.

Missie naar Engeland

Het is zeker geen toeval dat de eerste franciscaanse missie naar Engeland plaatsvond in 1224, precies op dit unieke moment in het leven van de Poverello, nog net vóór de stigmata. Die missie werd als het ware geboren uit zijn gekwetste hart, gesterkt in zijn liefde voor het evangelie en voor de mensheid.

Franciscus had zijn broeders al naar verschillende delen van Europa gestuurd om daar te leven en het evangelie te verkondigen. Engeland, in die tijd onder het bewind van Hendrik III, was een gebied dat rijp was voor evangelisatie en spirituele hervorming. De aankomst van de eerste broeders in Dover op 10 september 1224 was dan ook een belangrijke gebeurtenis in de religieuze en culturele geschiedenis van het land.

We weten dat de groep werd geleid door Agnello di Pisa, een monnik met grote toewijding en organisatorisch talent. Andere broeders reisden met hem mee, waaronder Albert van Pisa, Richard van Ingworth en anderen. Hun aanwezigheid was eigenaardig en nieuw: ze droegen eenvoudige kleding, liepen op blote voeten en leefden in armoede. Deze manier van leven trok al snel de aandacht van veel mensen en hun aanwezigheid verspreidde zich snel over het hele eiland. We kunnen zeggen dat de eerste franciscaanse missie naar Engeland in 1224 het begin markeerde van een periode van grote groei en invloed van de orde in het land. De franciscaanse broeders waren in staat om een permanente aanwezigheid te vestigen en leverden een belangrijke bijdrage aan het religieuze, intellectuele en sociale leven van het middeleeuwse Engeland.

Eropuit

In een tijd van ‘grote aanvechting’ was Franciscus in staat om een nieuwe manier van leven en missioneren te creëren. Hij trok zich niet terug in zichzelf, maar ging eropuit om anderen te ontmoeten en grenzen over te gaan.

De herinnering aan de 800ste verjaardag van de aankomst van de minderbroeders in Engeland onthult ons nog meer het licht en de kracht die van Franciscus uitgingen.

Terwijl we de verjaardag van deze aankomst herdenken, kijken we naar de toekomst om onze aanwezigheid in Engeland voort te zetten, vandaag ook via de nieuwe internationale broederschap die op het punt staat te worden opgericht in Stratford, aan de rand van Londen. We staan tussen herinnering en een nieuw begin. We gaan nog steeds op missie.

Broeder Massimo Fusarelli

Bron ofm.org