Pakistan is een land met grote verschillen in landschap, volkeren en culturen. In die omgeving willen de minderbroeders franciscanen gehoor geven aan de oproep van Johannes de Doper tot bekering en een leven in nederigheid en eenvoud. Als levende getuigen van Jezus’ boodschap van liefde omarmen zij de grote diversiteit aan culturen, talen en sociaal-economische omstandigheden.

Pakistan telt maar liefst 230 miljoen inwoners, waarbij de islam met ongeveer 96% van de bevolking de grootste religie is. Het aantal christenen telt ongeveer 2% van de bevolking (waarvan de helft katholieken). De overige 2% zijn hindoes, sikhs en boeddhisten. Een groot deel (80%) van de mensen is afhankelijk van de landbouw.

Zwaar weer

De franciscaanse aanwezigheid op het Indiase subcontinent begon in 1934 als onderdeel van de Nederlandse franciscaanse missie. In 1940 werd in Karachi het klooster Portiuncula gesticht. Deze vestiging kwam in zwaar weer terecht toen het subcontinent zich losmaakte van de Britse overheersing, waarbij in 1947 de landen Pakistan en India ontstonden.

De opleiding in Karachi bleef bestaan, maar de opleiding voor de Indiase broeders kwam terecht in Bengalore en Palmaner, in het huidige India. De vooropleiding van de franciscanen in Pakistan werd in 1971 gevestigd in Lahore, Noord-Pakistan.

In 1985 werd de franciscaanse broederschap in Pakistan een onafhankelijke custodie. Er kwamen meer Pakistaanse broeders terwijl de nog aanwezige Nederlandse broeders steeds meer hun leeftijd begonnen te voelen. De financiële zelfstandigheid van de custodie werd vergemakkelijkt door een genereuze bijdrage van de Nederlandse moederprovincie.

Momenteel zijn er 36 plechtig geprofeste broeders, waarvan twee bisschoppen (in het aartsdiocees van Lahore en in het diocees van Hyderabad). Daarnaast zijn er 13 eenvoudig geprofesten en 3 novicen. Allen zijn Pakistani en komen van verschillende etnische groepen in het land. De broeders wonen verspreid over 13 communiteiten. Het provincialaat is gevestigd in Karachi.

Uitdagingen

De franciscaanse broeders leven en werken in drie verschillende diocesen: Lahore, Hyderabad en Karachi. Hun werk bestaat uit het traditionele pastorale werk in parochies, hulp in de gezondheidszorg, pastoraat onder de hindoevolken in Zuid-Pakistan, interreligieuze dialoog, opleiden van jonge broeders en het runnen van een centrum voor gehandicapten. Een aantal broeders is actief in projecten voor vrede en gerechtigheid en anderen zetten zich in voor de dialoog tussen christenen en moslims.

Er zijn nogal wat uitdagingen op de weg naar een betere verstandhouding, zoals het toenemend religieus fanatisme en de cultureel diep verankerde patriarchale structuren. Daarom staan de broeders voor waarden als nederigheid, medelijden en dienstbaarheid. Zij willen daarmee begrip kweken tussen de godsdiensten en de gelijkwaardigheid van man en vrouw bevorderen.

Binnen het kerkelijk leven liggen er eveneens uitdagingen, zoals groeiend klerikalisme, de zucht naar status, macht en rijkdom en de hang naar een traditionele pastorale taakopvatting. In de opleiding van de broeders zit de uitdaging vooral in de omgang met de etnische en culturele verschillen van de nieuwkomers. Het is de kunst deze diversiteit in overeenstemming te brengen met de waarden van het evangelie en zo als gemeenschap een teken van hoop te zijn in de uitdagende omgeving die het land Pakistan biedt.

Yusuf Bagh ofm

Dit artikel in de serie Indruk verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, 2024, editie 5.