Het lijden van Christus overwegend verwondert Franciscus zich over de enorme scheuren en spleten in de rotspartijen van de berg La Verna. Tijdens gebed wordt hem onthuld dat die zijn ontstaan bij het sterven van Jezus, toen ‘de aarde scheurde’. En juist nu en op deze plek wil God dat kenbaar maken om duidelijk aan te geven dat het lijden van Christus zichtbaar moet worden in Franciscus. Na deze ervaring verdiept hij zich nog meer in dit mysterie. En door zijn voortdurend overwegen van Jezus’ lijden beleeft hij steeds vaker de verrukking van de contemplatie. Daardoor raakt hij heftig in vervoering en zweeft hij soms boven de aarde…

Scheppingskracht

Getroffen worden door Gods schepping, de natuur, het landschap, de omgeving, het weer of een natuurverschijnsel: het is een ervaring die we wellicht allemaal kennen. Je kunt daarin de grootheid, de almacht en de scheppingskracht van God ontdekken of vermoeden. Franciscus getuigt daar heel uitdrukkelijk van in zijn Zonnelied: “Wees geprezen, mijn Heer, door onze zuster moeder aarde, die ons voedt en leidt, en allerlei vruchten voortbrengt, bonte bloemen en planten.” De schrijver van de Fioretti laat de hoofdpersoon van deze verhalen die grootheid ook beleven in de massale rotspartij met scheuren en spleten van de berg La Verna. In gebed verzonken ontvangt Franciscus daar de openbaring dat de grilligheid van dat stukje aarde te maken heeft met wat er gebeurde bij de kruisdood van Christus: “de aarde beefde en de rotsen spleten” (Mat. 27,51b). Dat treft Franciscus diep; en omdat hij voortdurend bezig is met het overwegen van het lijden van de Heer, wordt dat voor de schrijver van deze verhalen een goede opstap naar extatische vervoering. Dit overwegen zal uiteindelijk leiden naar het door Franciscus ontvangen van de heilige kruiswonden van de Heer.

Ben van Bronkhorst ofm

Dit artikel verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, nr. 3, 2024.