Sara: “Een ontmoeting in Assisi bracht mij binnen in de franciscaanse spiritualiteit. Ik werd geraakt door de eenvoud en de authenticiteit van de franciscaanse broeders, zichtbaar weerspiegeld in hun aardekleurige pij en sandalen. Ondanks – of net dankzij? – hun armoede straalden ze een diepe vreugde uit. Hun dagelijkse leven bestond uit een continu gegeven zijn voor hun naaste. Niet enkel hun manier van zijn, maar ook de woorden die ze spraken, getuigden voor mij van Gods onvoorwaardelijke liefde.”

Barbara: “Als beginnend stafmedewerkster bij TAU wist ik niet veel over Franciscus en Clara van Assisi. Onverwacht kwam de job op mijn pad, als iets dat me om niet werd gegeven. Tijdens een tweejarige franciscaanse vormingscursus hield ik het meest van de lessen van de zusters clarissen. Hun aandachtige manier van aanwezig zijn en de stilte van waaruit ze spraken, troffen me. Alsof hun woorden uit de diepte opwelden en enkel over wat wezenlijk en noodzakelijk is gingen. Er klonk geen woord teveel. Dat voelde voor mij erg bevrijdend aan, ik kon herademen.

Diepste kern

Sara: Die eerste kennismaking maakte een verlangen in mij wakker. Aan de hand van vormingen en een pelgrimstocht verdiepte ik mij steeds meer in het leven van deze heilige. En hoe beter ik de heilige Franciscus leerde kennen, des te dichter kwam ik bij het hart van mijn bestaan.

Franciscus legde na zijn bekering voor de bisschop al zijn kleren af. Laagje per laagje ging hij terug naar zijn diepste kern en ruilde hij het aardse bezit voor de hemelse liefde. Zijn levensverhaal is voor mij een uitnodiging om te ontdekken welke laagjes mij verhinderen om te leven vanuit mijn diepste kern.

Barbara: Op het einde van mijn vormingsperiode belandde ik in een existentiële crisis. Een zuster claris vergezelde me op mijn weg. Met kleine dosissen gaf ze me iets van Clara’s wijsheid en standvastigheid mee. “Probeer het uit te houden in de armoede”, klonk het uitdagende advies. “Vlucht er niet van weg, zoek niet krampachtig naar oplossingen, probeer de leegte niet op te vullen, maar probeer een pas op de plaats te maken.” Het was alsof ze me vroeg in een ravijn te springen. Toch probeerde ik het. Ik ontdekte dat er in die nakende afgrond steeds een hand is die me opvangt en me niet loslaat. Dankzij Clara kreeg ik grond onder mijn voeten.

Armoede

Barbara: Door voor de armoede te kiezen, leefde Clara elke dag dicht bij de diepte van het bestaan zelf. Ze liet zich er niet van wegleiden door materiële zaken, door druk bezig te zijn of door alles van zichzelf te verwachten. Ze bleef zélf arm om zich ontvankelijk, dankbaar en vol overgave aan Gods barmhartigheid en vrijgevigheid toe te vertrouwen. “Gij zijt onze rijkdom en dat is ons genoeg”, zegt ook Franciscus.

Als we zelfs maar een beetje ‘armoede’ in ons leven toelaten, door los te laten, ruimte te scheppen of door te aanvaarden wat ons overkomt, kunnen we een onvervreemdbare innerlijke rijkdom op het spoor komen.

Sara: De radicaliteit waarmee deze twee heiligen in het voetspoor van Jezus getreden zijn, roept bewondering op, maar is tegelijkertijd ook confronterend. Waar sta ik op de weg van de eenvoud en de armoede?

Talloze wereldse verleidingen kruisen dagelijks mijn pad. Het is een uitdaging om in mijn armoede voor God te staan en deze in alle nederigheid te omarmen. Maar we kunnen inspiratie en bemoediging vinden in het leven van de H. Clara en de H. Franciscus en samen met hen stapjes zetten naar een gegeven leven.

Je Begin

Barbara: In haar brieven aan zuster Agnes van Praag stelt Clara zich zusterlijk en bemoedigend op. Uit eigen ervaring weet ze hoe moeilijk de weg soms kan zijn. Op die momenten is het belangrijk om je blik weer naar de essentie te richten: naar God zelf die dankzij de Geest elke mens op weg zet én naar Christus in wiens voetspoor we mogen lopen en die ons blijvend houvast biedt. In één van haar brieven verwoordt Clara dit helder: “Kijk steeds naar je Begin, houd je houvast vast, doe wat je doet en geef niet op.”

Sara: “We worden twee keer geboren”, vertelde een franciscaanse broeder eens. “Een eerste maal op het moment dat we ter wereld komen, en een tweede keer als we ontdekken waarom we geboren zijn.” We zijn geweven in de schoot van onze moeder, zo staat het prachtig omschreven in de Bijbel. (Psalm 139) Dit is het begin. Naar het voorbeeld van de heilige Franciscus en de heilige Clara mogen we ons vasthouden aan Diegene die ons van het begin af aan bemind heeft en verlangt om met ons een unieke weg van liefde te gaan.

Van 31 mei tot en met 2 juni 2024 begeleiden Sara Loobuyck en Barbara Mertens een dertigersweekend van TAU in het clarissenklooster in Oostende. De wijsheid van Clara dient als gids. Ben je dertiger en heb je zin om mee te gaan? Lees hier meer.

Bovenstaand interview met beide begeleiders verscheen eerder op Kerknet.be