De toezegging van heer Roland dat de broeders voor alles bij hem mogen aankloppen maakt Franciscus onrustig daar op de berg La Verna. Hij roept zijn gezellen bij zich en praat open en eerlijk met hen over hun wijze van leven. “Als we de heilige armoede koesteren, zal de wereld ons volgen en ons altijd van voedsel voorzien. Armoede leidt ons naar volmaaktheid en verzekert ons van eeuwige rijkdom. Dit gebod leg ik jullie en mezelf nu op; en omdat ik mijn einde voel naderen, wil ik me graag hier terugtrekken, me helemaal richten op God en het lijden van Christus zoveel mogelijk overwegen.”

Contemplatie

Een leven van gebed en bezinning, zoals in praktijk gebracht op de berg La Verna, is blijkbaar nog niet zo gemakkelijk. Het gaat bij deze manier van leven niet alleen om ‘niets doen’ en ‘alles voor niets krijgen’. Dat strookt immers niet met de franciscaanse belofte van armoede. Leven in afzondering is goed, maar je kunt dat voor je levensonderhoud combineren met rondtrekken en vragen om aalmoezen omwille van de liefde van God. Dat schrijft Franciscus in de Regel voor de kluizenarijen. Blijkbaar zijn er nogal wat broeders die zich willen afzonderen van de wereld en een leven van contemplatie willen leiden.

Nu gaat Franciscus daar zelf ervaring mee opdoen, met drie gezellen. Volgens de regel leven ze twee aan twee – gelijk moeders en zonen. En zo proberen ze, volgens de wens van Franciscus, het Bijbelverhaal van Marta en Maria in hun situatie waar te maken. Als het nodig is helpen ze elkaar in de verzorging en houden ze met elkaar gesprekken over hun geestelijk leven. De tijd die hun dan nog rest vullen ze, in afzondering, met gebed en meditatie. Voor Franciscus is daarbij het lijden en de kruisiging van de Heer Jezus het hoofdthema. In alles wil hij aan de Heer gelijk worden, ook in het lijden.

Ben van Bronkhorst ofm