Het kleine verdriet van ‘Blue Monday’

De genade van een traan

De Britse psycholoog Cliff Arnall bedacht de term ‘Blue Monday’, wat niet verward moet worden met de blauwe maandag uit het Nederlandstalige taalgebruik. Deze term gebruikte hij voor de derde maandag van januari, volgens hem de meest deprimerende dag van het jaar. De dagen zijn kort, koud en nat, de eerste goede voornemens van het nieuwe jaar zijn opgegeven, de vakantie lijkt mijlenver en het is dan ook nog eens een maandag, het begin van de werkweek. Hoewel de academische wereld sceptisch en zelfs afwijzend staat tegenover het idee van een zogenaamd deprimerendste dag, werd het door de marketingwereld omarmd om op deze dag zonvakanties en andere opwekkende dingen aan te prijzen.

Deze commerciële acties geven het idee dat een klein verdrietje er niet zou mogen zijn, dat het geen plaats kan hebben. Dat terwijl er in de christelijke traditie zelfs sprake is van de genade van tranen.

Op deze ‘Blue Monday’ publiceren we dan ook graag een toepasselijk en prachtig gedicht over de genade van de tranen bij een klein verdrietje. Het is geschreven door de kapucijn-dichter Eilardus van de Griendt ofm cap. (1906-1952) en voor de publicatie ‘Klein Zonnelied’ van een afbeelding voorzien door de bekende franciscaanse kunstenaar Philippus Philippus ofm cap.

Schreien

Ik heb vanavond – wat ik in geen jaren deed –

weer ‘ns geschreid om ’t opgekropte leed;

Ik heb de tranen weer ‘ns weggewreven

die, onnatuurlijk, waren weggebleven

Mijn hart was oud geworden, mijn gelaat verweerd…:

ik dank U, dat Ge mij weer schreien hebt geleerd!

Gerelateerde nieuwsberichten