“Ik ben niet gelovig opgevoed. Acht of negen jaar geleden kwam ik hier vaak terecht, al wandelend vanuit Cuijk. Op een gegeven moment ben ik de kerk binnengegaan. Dat heeft me toen zo geraakt dat ik er vaker mijn wandeldoel van maakte. Op een keer ben ik naar de viering gegaan, en daarna steeds vaker. Ook ben ik hier als gast geweest. Zodoende kwam ik in gesprek met broeder Loek, over wat mij altijd bezighield en wat ik voelde. Omdat ik iets terug wilde doen voor die gesprekken ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Er kwam een portiersplek vrij en nu is de donderdag mijn kloosterdag, de mooiste dag van de week. Behalve dat ik portier ben doe ik strijkwerk, ik voer bibliotheekboeken in en ik type de geschreven intenties uit de Everarduskapel over. Zelfs als het druk is, hangt hier een bepaalde rust. Ik heb altijd het gevoel dat ik thuiskom.

Gewoon goed

Wat mij de eerste keer in een viering zo raakte, weet ik nog steeds niet precies. Het was gewoon goed en het geeft me echt energie en een bepaalde kracht… Ik woon inmiddels in Megen en bid ’s ochtends en tijdens de dagsluiting mee met de broeders. Ik voel me in de katholieke kerk en hier in Megen thuis.

Franciscus is door zijn manier van leven absoluut een inspiratie. Vijf jaar geleden ben ik gedoopt. Als kind bad ik al. Vóór de openbare lagere school zat ik op een christelijke kleuterschool. Daar gingen we ’s morgens altijd in de kring zitten bidden. Ik wist eigenlijk niet wat dat was, maar ik weet wel dat ik dat het fijnste moment van de dag vond.

Hij is er

Het is lastig te zeggen wat bidden precies is. Ik dacht vroeger wel: is dit nu bidden? Je kunt op veel verschillende manieren bidden. In het getijdengebed, voor en na het eten, als je stil bent en gewoon zit… Maar ik bid ook wel tijdens het wandelen. Dan gebeurt het niet zo heel bewust. Thuis ga ik er niet echt voor zitten, maar het gebeurt regelmatig, als ik even stilzit. ’s Avonds voor ik in slaap val zijn er ook momenten van gebed. Het brengt me veel rust.

Het gevoel dat ik heb als ik bid, is dat ik dan dichter bij God ben, dat ik in contact ben met God. Het is eigenlijk te groot om over te praten. Sinds ik gelovig ben is er altijd een bepaalde rust waar ik naar terug kan als er iets gebeurt. Ik zeg dan: ‘Ik leg het heel even bij U neer, en morgen neem ik het zelf weer op.’ Het is een proces van vertrouwen. Niet het vertrouwen dat het allemaal wel vanzelf goed komt. Je moet het toch altijd zelf doen. Maar wel heel erg het gevoel van: ja, Hij is er.”

Marie-Claire Willemsen

Het klooster in Megen staat open voor gasten. Ook kan men deelnemen aan de dagelijkse gebedsvieringen. De kloosterkerk en de Everarduskapel zijn alle dagen open. Zie: www.minderbroedersfranciscanen.net/megen.

Dit interview verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, 2023, editie 6.