In de Dikke Van Dale vind je onder het woord ‘bidden’ de volgende omschrijving: spreken tot of met God om te loven, te danken of om hulp en steun af te smeken. In bovenstaande spreuk van Franciscus lijkt die laatste betekenis – onze vragen en wensen voor de Heer brengen – niet bedoeld. Franciscus legt de nadruk op het gebed als voortdurend dank, lof en eer brengen aan de Heer die alles wat is in het bestaan heeft geroepen. Het gebed is voor hem een onophoudelijk aanbidden van de levende en ware Heer.

Het gaat hem erom eerbied en respect te tonen voor al dat goede en mooie om je heen. Je leven zal een constant gebed zijn in letterlijke maar ook in figuurlijke zin. Dat betekent op de eerste plaats dat je een voorname plaats moet geven aan het gebed in je leven. Vervolgens dien je er de nodige tijd en aandacht aan te besteden, maar bovendien zul je de geest van gebed in praktijk moeten brengen in heel je doen en laten, in de omgang met je medemens, in het uitvoeren van je taken, kortom: in heel je levenshouding. Heel je leven moet doordesemd zijn van je relatie met je Schepper en Heer.

Zij die zich in hun gebedsleven laten leiden door wat boven is en niet door wat op aarde is, zullen oprecht en puur in het leven staan. Zij worden zalig geprezen. Een leven dat gedragen wordt door gebed verwijst in alles naar Hem die ons en alles in het bestaan heeft geroepen. “Lof, eer en prijs zij God die troont in ’t licht daarboven.”

Ben van Bronkhorst

Dit artikel verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, nr. 6, 2023.