De laatste jaren voor haar pensioen werkte Wies in de palliatieve zorg en volgde ze een opleiding ‘pastoraal-theologie’. Ze is getrouwd en heeft twee dochters en vier kleinkinderen. In 2014 ging ze voor het eerst mee als begeleidster met een TAU-reis.

“Toen ik jong was, heb ik het geloof losgelaten. Maar later op een reis naar India heb ik mijn christelijke wortels opnieuw ontdekt. Daarna ben ik met mijn man naar Assisi gegaan. Ook gingen we iets vaker naar de kerk. Bij Franciscus vonden we een terugweg naar de basis van het evangelie.

Geaarde spiritualiteit

Dit jaar begeleid ik voor de derde keer samen met Benny Bilsen een reis. Wij vormen een goed duo: hij is vooral praktisch en ik richt me op de spirituele begeleiding. Het is mijn talent om christelijke thema’s te kunnen en durven benoemen. Ik heb ondervonden dat mijn ‘geaarde spiritualiteit’ iets in beweging brengt bij anderen. Begeleiden betekent ook het dagprogramma zo goed mogelijk laten verlopen. Elke dag is er een thema met bijpassende teksten en liederen. We beginnen ’s ochtends met een dagopening, tijdens het wandelen houden we onderweg ergens stil voor bezinning en ’s avonds sluiten we af met een kringgesprek.

Het is fijn om met andere gelovigen samen te zijn. En als je uren onderweg bent, kom je in een bepaalde cadans die zorgt voor verinnerlijking en persoonlijke verdieping. We wandelen ook vaak in stilte. Door samen op weg te gaan, worden de deelnemers ontvankelijker. Gaandeweg ontstaat er een heilzame verbondenheid.

Ik begeleid mensen soms ook individueel. In de palliatieve zorg heb ik geleerd pijn en verdriet te benoemen. Binnen de groep heb ik de rol van begeleidster, maar laat ik tegelijkertijd ook mijn eigen kwetsbaarheid zien.

Terug naar Jezus

Franciscus en Clara brengen ons terug naar Jezus. Ze waren in het begin heel streng en ascetisch, maar gaandeweg zijn ze veel milder geworden, heel menselijk. Je kunt niet 24 uur per dag leven vanuit een Bijbels perspectief, ook al verlang je daarnaar. Wat ik zo waardeer in het Zonnelied bijvoorbeeld, is dat het zo goed aansluit bij mijn eigen beleving van het goddelijke in de natuur. Bovendien integreert Franciscus in dat lied zowel de schoonheid als de gebrokenheid van het leven. Hij heeft dat toch maar gekund, die tegenstellingen ondervinden en dan zeggen: ‘Onze Lieve Heerke, merci, Gij zijt goed.’ Hij is als nederige mens voor God gaan staan. Dat spreekt me heel erg aan. Franciscus en Clara helpen mij om mijn eigen leven in een ander perspectief te zetten. Ik ben bij hen ‘thuisgekomen’. Ik hoef niet meer te dwalen, te dolen. ‘Waar rust is en bezinning’, zegt Wijsheidsspreuk 27, ‘daar is geen bezorgdheid en geen ronddolen.’”

Het Belgische TAU wil de spiritualiteit van Franciscus en Clara van Assisi op een eigentijdse manier aanwezig stellen, beleven, vormgeven en uitdragen in de samenleving. Voor informatie over TAU en zijn activiteiten, zie: www.franciscaansleven.be.

Marie-Claire Willemsen

Dit interview verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, 2023, editie 4.