Broeder Walter Verhelst ofm
*Tielt, 29 oktober 1934 †Leuven, 22 juni 2023
Walter Verhelst is geboren te Tielt op 29 oktober 1934 als oudste van een gezin met dertien kinderen. De minderbroeders horen al bij zijn kindertijd: in Tielt hebben zij een klooster en een oom ziet hij als minderbroeder vertrekken naar Chili. Het is een leven dat hem aantrekt. Na zijn Grieks-Latijnse humaniora in het Sint-Antoniuscollege in Lokeren treedt hij op 5 september 1953 in bij de minderbroeders, dan nog een provincie met bijna 750 leden in een twintigtal kloosters en over vier missiegebieden.
Verdere studie van filosofie en theologie volgen in Vaalbeek en Sint-Truiden. Op 27 maart 1960 wordt hij in Sint-Truiden priester gewijd. Hij krijgt de opdracht om verder filosofie te studeren aan de KUL. Zelf zou hij liever literatuur gedaan hebben. Literatuur zal hem levenslang boeien. Hij wordt docent filosofie, eerst bij de eigen confraters in Vaalbeek en aan het CKS (1963-1968), later in de verpleegscholen van Duffel en Lier (1970-1993). Tegelijk geeft hij nog godsdienstles aan in het H. Hartinstituut in Heverlee (1970-1977). Later komt er filosofieles bij aan het Centrum voor gezinswetenschappen in Brussel (1986-1994). Lesgeven doet hij graag. En bij leerlingen en collega’s geniet hij waardering. Leraarschap is slechts een van zijn talenten.
In Vaalbeek raakt hij snel betrokken in het kunstcentrum van Pro Arte Christiana dat Geroen De Bruycker met Rik Van Schil zijn begonnen. Via gesprekken en inleidingen draagt hij inhoudelijk bij aan het opzet van PAC. Hij leert er vele mensen kennen, kunstenaars en bezoekers; sommigen worden levenslange vrienden. En als later PAC als zelfstandige organisatie sluit, neemt hij actief deel aan de start van boeiende conferentiereeksen rond kunst, godsdienst, franciscanisme en wetenschap.
Van 1968 tot 1971 is hij gardiaan te Leuven (1968-1971). Het is dan dat hij mee aan de wieg staat van Diogenes, een club voor alleenstaanden in het Leuvense. Na dit gardianaat sluit hij met enkele andere oudere confraters aan bij de kleine communiteit van jongere broeders om een nieuwe levensvorm te proberen. In 1984 vervoegt deze gemeenschap de opleidingcommuniteit in de Deberiotstraat.
Walter is provinciaal van 1994 tot 2004. Daarvoor was hij al onder meer provinciaals definitor en hij is vice-provinciaal als provinciaal Roger Devleeschouwer sterft. In een tijd van snelle verandering in kerk en in religieuze instellingen kan hij geen passieve toeschouwer zijn. Het doet hem wel pijn dat kloosters moeten sluiten, dat er oude plekken van minderbroeders verdwijnen. Maar altijd blijft hij hopen en in overleg met het bestuur steunt hij nieuwe initiatieven.
Met Jan Moriaux werkt hij creatief mee aan de vernieuwing van de Band, het provincietijdschrift voor de Vlaamse minderbroeders en clarissen. Na zijn provincialaat wordt hij secretaris en moderator van de CVV (Commissie Voortgezette Vorming). Hij werkt mee aan de verbreding van deze vorming naar een ruimer publiek toe. De jaarlijkse studieweken in Vaalbeek zijn zowel voor de inrichtende broeders als voor de deelnemers een grote verrijking.
Pastoraal is Walter op vele terreinen en in diverse middens actief. Allerlei vieringen, sacramenten, preken, retraites, conferenties, begeleiding van groepen, van kapittels en vooral ook vele persoonlijke gesprekken vullen zijn leer- en bestuursopdrachten ruim aan. Na zijn bijkomende opleiding OBIK (Basisopleiding van begeleiders van groepen en organisatie in kerkverband) is hij een tiental jaren medewerker van het CCV-Antwerpen (1982-1992). De laatste jaren is hij geregeld voorganger in de Sint-Antoniusparochie en Samana en Okra mogen op hem beroep doen voor hun vieringen.
Velen hebben mogen genieten van zijn humor, inzicht, bemoediging en vriendelijkheid in allerlei levensomstandigheden. Hij is gezelschapsmens, een goede verteller met de nodige fantasie. Enkele jaren is hij de pianist en nu zou men zeggen de stand-up comedian van het Kattestroetkwartet (Kattestroet is het Leuvens voor Deberiotstraat) dat vooral in bejaardenhuizen optreedt.
Hij schrijft gemakkelijk. Zowel brieven als degelijke artikelen, bezinningen en preken voor tijdschriften (Sint Franciscus, De Band, Tijdschrift voor Verkondiging…) In dit alles gaat het hem niet om geleerdheid, laat staan om te pronken, maar om het delen van zijn diepste overtuigingen en gelovige inspiratie.
In 2004 volgt hij Vincent Loyens op als assistent voor de Derde orde (nu FLO). In 2009 wordt hij in opvolging van Pol Swinnen assistent bij de clarissen. Hij heeft graag met hen te doen en heeft diepe waardering voor hun leven.
Walter kan genieten van de goede dingen van het leven. Koken wordt al doende één van van zijn talenten en hobby’s. Huisgenoten, gasten, clarissen, vrienden, Assisitochtgenoten hebben van zijn kunst geproefd. Als hij verslag geeft van zijn internationale ontmoetingen bij de minderbroeders of van zijn reizen naar de diverse missiegebieden is de keuken en de eetgewoonten zeker een onderdeel (dikwijls het eerste!).
Walter is een familiemens. Veel lief en leed heeft hij met hen meegemaakt. Hun jaarlijkse familiebijeenkomsten aan zee zijn hoogfeesten. Met het ouder worden is die band nog gegroeid en als hij ziek wordt, krijgt hij trouw bezoek. Ook met zijn stad Tielt blijft hij zeer verbonden o.a. via het blad van de heemkundige kring (De roede van Tielt).
Walter is een minderbroeder. Toen hij provinciaal af was, schreef hij over Franciscus een boek. Maar de inspiratie van Franciscus is al van begin af aan in hem gegroeid als een diepe bron van Godsverbondenheid en van verbondenheid met mens en schepping. In het laatste huisgesprek dat hij kan meemaken, zegt hij: “Vroeger bleef mijn band met God nog wat theoretisch, nu is het voor mij eenvoudig: God is.”
Hij is al heel lang lid van de Vrienden van Heverleebos en Meerdaalwoud. Hij geniet van de natuur, van planten en vogels. Verwondering en leergierigheid gaan samen.
Walter is met allerlei soorten mensen omgegaan, vromen en minder vromen. Hij kon wel eens kwaad of ongeduldig zijn en met name het broederlijk samenleven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Hij verdraagt geen onoprechtheid. Collega’s, mensen die met hem samengewerkt hebben of met hem te doen hadden zullen zich zijn belangeloosheid, zijn improvisatievermogen en zijn oprechte toewijding herinneren. Met alle talenten die hij bezit, heeft hij geen ambitie om de andere te overtreffen. Hij beseft heel goed zoals Franciscus dat alle goeds van God komt, het goede dat we zelf mogen doen en het goede dat anderen ons geven.
Walter is in alle vrede overleden in het H. Hartziekenhuis te Leuven op 22 juni 2023.
Vele vrienden en vriendinnen hebben in hem een godsgeschenk gekregen om ‘dank U’ voor te zeggen. Hij zal gemist worden.
Daniël De Rycke
De uitvaartdienst zal plaatsvinden op zaterdag 1 juli 2023 om 11 uur in de Sint-Antoniuskerk, Léon Schreursvest 33, 3001 Heverlee. Hij wordt begraven op het kerkhof van de minderbroeders in Vaalbeek (via Kloosterweg 3054 Vaalbeek)
U kan Walter een laatste groet brengen in het funerarium Pues, Geldenaaksebaan 344, 3001 Heverlee, tot en met 30 juni 2023 – 18u na telefonische afspraak op het nummer 016/60.15.06.
God is als bliksem, die door rotsen slaat
als perzikbloesems, die traag opengaat,
een bergmeer tegen avond,
of als een vallend blad,
een dauwdrop koel en lavend;
soms als een verre, witte stad,
of als een kinderlied,
soms als … maar ach, mijn ziel, ik weet het niet,
ik heb ineens zoo’n schoon verdriet.
Uit: Adagio – door Felix Timmermans
