Elisabeth van Thüringen (1207-1231) is de dochter van de koning van Hongarije. Ze groeit op aan het hof van de Thüringse landgraven. In haar korte bestaan ontdekt ze al snel wat essentieel is in het leven. Ze organiseert voedselbanken door de graanschuren open te zetten voor de armen. Op weg naar de kruistocht sterft haar man Lodewijk tijdens een epidemie en is zij, amper twintig jaar oud, weduwe met drie jonge kinderen. Ze neemt dan een belangrijke beslissing: ze verlaat het hof om zich in te zetten voor zieke zwakke mensen, steeds om een eerlijk bestaan voor iedereen.

Peter Vermaat vertelt haar levensverhaal, bijgestaan door zijn maskers en levensgrote poppen, en door Emma van Dobben, die als troubadour op trom, eenhandsfluit, lier, rebec en draailier de middeleeuwen laat herleven.