“Ik begin dit keer met het ‘klasje’ in Rome, van 14 tot 18 november. (red: Dit interview vond plaats in oktober.) Toen ik in Duitsland visitator was, in 2018-2019, was ik al begonnen met de visitatie voordat dat klasje bij elkaar kwam. Na de instructieweek ga ik naar het huis van de Ierse provincie in Rome. Daarna ga ik een paar Ierse broeders bezoeken die elders in Italië wonen. De instructies voor het visitatorenklasje worden altijd geactualiseerd. In een bepaalde periode speelde het misbruik bijvoorbeeld heel erg. Toen ging het erover of er goeie voorzieningen en maatregelen waren getroffen en wat eraan gedaan werd om misbruik te voorkomen. Ecologie is nu een geweldig groot thema en de positie van de lekenbroeder (een broeder die geen priester is) in onze orde. Zo wordt er aan een provinciaal gevraagd: heb je een plan? Is er gevoeligheid bij de broeders op dit punt? Verder krijg je algemene instructies over hoe het allemaal werkt; je krijgt een update over de statuten en de constituties. Je moet weten hoe zo’n kapittel verloopt. De visitatoren krijgen ook te horen dat ze goed moeten luisteren naar de broeders, dat ze hen moeten stimuleren.”

Het belang van de visitator is dus de weg voorbereiden voor de verkiezing van de nieuwe provinciaal. “Dat is het officieel, maar dat andere staat ook in de statuten en ik denk dat dat zeker zo belangrijk is: dat de broeders iemand hebben, buiten hun eigen provincie, tegen wie ze zich kunnen uitspreken. Het is de bedoeling dat je als visitator luistert en kunt rapporteren aan de generale minister hoe het met de broeders en met de provincie gesteld is. Zodat hij ook zijn aanbevelingen kan doen en de broeders kan bemoedigen. In Rome krijg ik in november ook een gesprek met de minister-generaal waarin hij mij dingen meegeeft die specifiek belangrijk zijn voor de Ierse provincie. Hij schrijft voor het kapittel uiteindelijk aan de broeders daar een brief mede op basis van mijn rapportage.

De uitslag van de conceptverkiezingen of proefverkiezingen moet ik ook doorgeven aan de minister-generaal. Dat zijn de namen van drie broeders. Zelf moet hij er nog twee namen aan toevoegen. Bij iedereen moet ik een toelichting schrijven. Dat lijstje, die brief, gaat naar de minister-generaal en naar het generaal definitorium. Zij kiezen van die vijf broeders drie namen waar de broeders op mogen stemmen tijdens het kapittel. Ze kunnen ook op andere broeders stemmen in de hoop dat de goedkeuring later van het generaal definitorium zal komen.

Na de visitatie maak ik een openbaar rapport aan de provincie en een rapport aan de minister-generaal, iets minder uitgebreid. Verder maakt de provinciaal zijn eigen rapport, met zijn eigen accenten, aan zijn broeders. In principe spreek ik tijdens de visitatie met alle broeders. Ze moeten allemaal de gelegenheid krijgen om met mij te spreken. Sommigen wonen alleen. Als ik niet de tijd heb om ze allemaal te bezoeken op die plekken moeten ze naar de communiteit komen waar ze als uitwonend lid bij horen. Of ik probeer hen alsnog thuis te bezoeken.”