Bij aankomst namen we plaats in de warme keuken om nader met elkaar kennis te maken. Het was een gezellig weerzien van oude bekenden maar er waren ook nieuwe gezichten.

De volgende dag begon met het ochtendgebed. Na het ontbijt deden we een rondje over welk gebed of symbool je aanspreekt bij het thema bidden. Daarna hield broeder Fer een bezinning. Wat mij aansprak was dat “Oh, wat een prachtige zonsondergang” al een stil dankgebed is. En zo kan het zuchten van ellende bij iets ernstigs een smeekbede zijn. Bidden is voor iedereen anders. De één maakt een wandeling, een ander knielt. Juist de afwisseling zorgt voor een dynamisch gebedsleven.

Het mooie van een plek als deze is dat we konden aanschuiven bij het middaggebed. Dat werd na lange tijd weer gehouden in de kapel. Heerlijk om weer bij elkaar te zijn en samen te mogen zingen. De rust, de atmosfeer, de mensen… ik weet niet wat het was maar eenieder had een waar moment van gebed. Na de maaltijd begaven we ons naar de dijk voor een stiltewandeling, die we afsloten in de Kapel van de Zeven Weeën. Daarna volgde een Bijbelse overdenking en vroegen we ons aan de hand van fotokaartjes af wat ons stimuleert of juist remt bij het bidden. Met een vigilieviering bij de clarissen sloten we een geslaagd weekend af.

Bart Aangeenbrug

Deze bijdrage verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, nr. 3, 2022.