In Bethlehem leefde Bohte, Amsterdammer van geboorte en sinds 1965 franciscaan, tussen de moslims. Ontmoetingen kwamen eenvoudig tot stand. “Ik ging naast een Palestijnse moslim op de grond zitten en kreeg zo contact met een jongeman aan de overkant, die tomaten aan het verkopen was.” Geen hoogdravende theologie over de relatie tussen islam en christendom dus voor Bohte.

De grootste spanningen ervaart Bohte niet met moslims, eerder tussen christelijke groepen onderling. “In 1757 kwam er een Status Quo tot stand tussen diverse kerkelijke stromingen die de Heilig Grafkerk beheren (…) Als iemand ook maar een klein beetje over de grens gaat naar de ander toe, heb je mot. Dan gaan ze elkaar te lijf.”

Interreligieuze dialoog vindt hij “heel erg bla bla”. Te hoogdravend. Franciscus wilde volgens Bohte zien hoe ontmoeting in de praktijk werkt. “Hij wilde de sultan bekeren, maar werd zelf bekeerd.”

“In 2002 kwam ik in Bethlehem wonen. Er waren toen veel aanslagen. Iedereen liep weg van de Palestijnen en ik ging naar hen toe. Ik herinner me dat ik op de markt was. De mensen zaten op de grond voor de pui van hun winkels om hun waar te verkopen. Ik zag iemand die ik kende en ging naast hem zitten. Ik denk dat veel wetenschappers die pretenderen het Oosten te kennen dat nooit zouden doen: naast iemand op de grond zitten.”

Het volledige interview van Remco van Mulligen met Louis Bohte is te lezen op Volzin.nu