Hij noemde zichzelf een BN’er en bedoelde ‘een Bekende Nijmegenaar’. Dat was hij, ook bij de politie. Niet dat hij crimineel was, maar naarmate de dag vorderde en de bierconsumptie toenam, wist hij de aandacht op zich te vestigen. Enkele maanden mocht hij genieten van een eigen huisje. Daar overleed de ex-dakloze. Plotseling.

‘Omzien naar elkaar’. Zo begon de titel van het coalitieakkoord van de nieuwe regering. We hebben nu een minister die armoedebestrijding in haar portefeuille heeft.

Ik vraag me af of regelgeving wel iets gaat oplossen. De (ex-)daklozen die ik ken hebben geen vertrouwen in overheden. Verordeningen passen veelal niet bij hun situatie en het contact met politie en handhaving is ook niet bevorderlijk.

‘Omzien naar elkaar’ wil allereerst zeggen: zien! Wie is dat, wat is zijn situatie, waarom is hij of zij zoals die is?

‘Omzien naar elkaar’ gebeurt dus niet in Den Haag, maar in de straat waar we wonen.

We hebben hem gemist, onze BN’er. Natuurlijk, lastig was hij meer dan eens. Toch was hij een intrigerend en uniek mens.

Marcel Paulissen ofm

Deze column verscheen eerder in het magazine Minderbroeders Franciscanen, nr. 2, 2022.